Zus&Zo draait nu ruim 3 1/2 week op minimale bezetting. Of beter gezegd: Zus&Zo is bijna 4 weken dicht en ondertussen helpt Anemoon met het koken van de lunch en we proberen digitaal contact te houden. Portal 2 is nog niet gespeeld, maar het staat op de planning. We hebben fietsrollers besteld om thuis met Anemoons aangepaste fiets te kunnen rijden. Het is buiten gewoon niet zo veilig, want als ik ’s ochtends naar mijn (essentiële) werk fiets, en ’s avonds weer terugfiets, dan lijkt het soms wel gewoon vakantie met alle hardlopers zo dicht op elkaar. En aangezien ik die mensen niet binnen kan houden, houden wij onszelf even extra binnen.
Wat deze crisis ons ook leert, is dat Zus&Zo een duurzaam project is. Het is niet ideaal om alleen met mensen te kunnen videobellen, het is afschuwelijk om voor niemand te kunnen bakken, maar het is ook met zijn vieren gewoon te doen. Anemoon heeft genoeg bezigheden en uitdaging in haar dag, al werd het vrij snel duidelijk dat ze net als wij haar dagelijkse sociale contacten mist. Maar ook zonder medewerkers en klanten gaan we door en kunnen Marienel en ik het gat van de weggevallen medewerkers opvangen. We gaan op afstand koken met kinderen uit de buurt en Anemoons wereld staat, in tegenstelling tot bij veel mensen in een instelling die geen bezoek mogen ontvangen, niet volledig op zijn kop. Daar waar de kleinschaligheid van Zus&Zo in andere tijden wel eens een nadeel is, betekent dat nu dat deze gedwongen quarantaine-krimp ons niet al te zwaar valt. Het is te doen. We zijn niet zo afhankelijk van inkomsten dat er hierna geen Zus&Zo meer is. Hierna is er gewoon Zus&Zo met meer recepten dan ooit daarvoor.
Ondanks Anemoons ijzersterke immuunsysteem, maken we ons ook wel zorgen over haar en mensen met een fysieke en/of intellectuele beperking in het algemeen. En wij zijn niet de enige die ons zorgen maken. Het artikel People with disabilities worry they won’t get treatment van The Atlantic was erg verhelderend. Aan de ene kant voel ik me gezegend met het Nederlandse zorgstelsel. Aan de andere kant hoor ik ook hier geluiden zoals in dit artikel, en zijn kwetsbare groepen een veel breder socio-economisch begrip dan alleen mensen met een verminderd immuunsysteem. Dit is minder “always look on the bright side” dan je van Zus&Zo gewend bent, maar het voelde belangrijk om niet blind te focussen op de positieve inzichten die deze tijd ons brengt. Want het is ook gewoon raar en eng en vervelend, zelfs als we heel blij zijn dat de walvissen en de vogels ineens een stuk gelukkiger zijn en dat de luchtkwaliteit beter is.
Mocht je de hele quarantaine-corona-nieuws-lawine echt helemaal zat zijn en mij het gebrek aan gebak-nieuws verwijten, dan is er bovenstaande fenomenale vis met reddingsvest om het goed te maken. Die maakte mijn dag helemaal goed toen ik hem tegen kwam. Verder neem ik weer contact met jullie op als we open kunnen. De webshop is tot nader order gesloten, en nu zo ingesteld dat je dat daar kan lezen (en dat heel het wordpress-woocommerce-betalings-systeem soepel loopt als we weer open kunnen). Hou je taai en laat het weten als wij op afstand van enig nut kunnen zijn!
Liefs en sterkte,
Aster