Auteur: Aster

Hey!

Anemoon is vorige week weer begonnen met hulp van buiten. Het werd meteen duidelijk hoe veel ze dat had gemist, alles was enthousiasme om weer aan het werk te zijn, om weer bij iemand in de buurt te mogen en om koekjes te bakken. De activiteiten hebben we zo aangepast dat Anemoon vaker een bijdrage levert aan de maaltijd en bij de taakjes in en om het huis. Ze kijkt bijvoorbeeld erg trots als ze (met hulp) de tafel heeft gedekt, dus het lijkt heel goed te werken. We denken dat we Anemoon in het verleden vaak overvraagd hebben, toen tijdens de corona-isolatie anderhalf jaar structureel ondervraagd, en dat we nu een balans vinden van rustige maar uitdagende activiteit. Het blijft overigens wel gewoon heel spannend met de corona en met mensen die weer in de buurt komen, maar we hebben besloten te vertrouwen op de vaccinatie en de fysieke weerbaarheid van onszelf en de medewerkers. Het is niet ideaal, maar dat was in volledige isolatie leven evenmin.

We begonnen Zus&Zo ooit vanuit het idee dat ieder mens zinvol werk verdient, iets dat meer is dan “dagbesteding.” Er zat ook een goeie dosis geldingsdrang bij, om te bewijzen dat Anemoon óók een waardevol iemand is die maatschappelijk aanzien verdient. “Anemoon bakt koekjes” klinkt gewoon veel beter dan “Anemoon heeft bij alles hulp nodig.” Maar in de praktijk bestaan die twee dingen naast elkaar. Bovendien boeit het Anemoon zelf totaal niet wat mensen van haar denken, dus het is niet zo interessant of de maatschappij haar op waarde schat, zolang de mensen om haar heen dat maar doen.

Daarom is het tijd geworden om te stoppen met de commerciële arm Zus&Zo. Dat is beter voor ons en beter voor Anemoon. We zullen rustig doorkoken en onze dag zinvol blijven besteden, deels in de keuken, maar zonder de stress van bestellingen en drukke markten (en 450 cupcakes, omfg, die 450 cupcakes).

Liefs en tot de volgende,
Aster

Hey Allemaal,

Zus&Zo is op weg naar 100% vaccinatiedichtheid, dus we hopen elkaar voor de zomerstop tenminste 1x in het echte leven te kunnen zien. We hopen ook dat we in september weer veilig met elkaar de keuken in kunnen, en niet dat dat onmogelijk blijkt vanwege een vakantiereis-gerelateerde epsilon of zèta variant.

Achter de schermen was het zoals gebruikelijk druk, maar er zijn weinig foto’s te delen. Onze spannendste kookactie was op dit Italiaanse recept geïnspireerde soesjesdeeg, dus eclairs liggen in het vooruitzicht maar staan nog niet op de foto. Ik verwacht dat dit allemaal wat meer op gang komt als Anemoon weer nieuwe activiteiten gaat ondernemen na de vakantie, want we zijn de afgelopen tijd vooral bezig geweest met het dagelijks bestaan draaiende houden.

De afteller op Smashing Dishes heeft enorm gelogen. Met name omdat de ontwikkelaar (ahem, hoi allemaal) soms vergeet dat het niet realistisch is om even in je eentje een kookboek te schrijven, een website te bouwen, te leren pottenbakken en een bedrijfje te starten naast een fulltime baan in een pandemie. Ik probeer daar beter in te worden, zowel in de planning als in het vriendelijk zijn voor mezelf als dingen meer tijd kosten dan ik wil. Maar goed nieuws: de layout is af en staat als een huis! Zie hier een voorproefje. Er zit ongeveer net zo veel tijd in als dat het kost om The Nanny op de achtergrond van begin tot eind te kijken. Programmeren is een vak. Wees niet zoals ik, huur een professional in!

Een werkende layout en een berg bijna-tot-helemaal-affe recepten betekent dat ik de twee aan het integreren ben en dat we na de vakantie live gaan met de eerste recepten en de hulplijn (al kan je je vraag nu ook al mailen, want voor vrienden&collega’s zijn we al jaren een ‘mijn chocoladetaart doet het niet’-vraagbaak).

Volgende nieuwsbrief moeten we het hebben over de toekomst van Zus&Zo en de vorm die we zullen krijgen. Want dat blijft afhankelijk van hoe het nu verder gaat met de pandemie en vooral ook van Anemoon. De rest is de nieuwe situatie na ruim een jaar echt wel zat, maar Anemoon is gelukkiger dan ooit. Haar leven is rustiger, ze heeft meer tijd voor zichzelf, en twee x koekjes bakken per week vindt ze meer dan genoeg zolang er maar leuke mensen zijn om dat mee te doen (of om een filmpje mee te kijken). 50 koekjes bakken? Onnodige stress en veel te veel werk. Kortom, we moeten nadenken over wat het beste voor haar is en voor ons, en daar nemen we als altijd de zomervakantie voor.

Liefs en geniet van een mooie zomer!
Anemoon, Marienel en Aster

Hoi Allemaal!

We hebben een spannende nieuwtje. Binnenkort gaan de Zus&Zo recepten online op Smashing Dishes. We schrijven een online kookboek en gaan ze één voor één delen tot het een database met 15 jaar kookkennis en recepten is geworden. We beginnen met een klassieker, ons eerste recept dat een hit werd bij klanten: carrot cake. Verwacht ook veel hartige gerechten die we hier tijdens de lunch eten, op de lange termijn een “maak thuis je eigen kaas”-workshop en een app-hulplijn waar je al je vragen over vegan koken en bakken kan stellen.

Het aftellen is begonnen! Je kan je inschrijven om een bericht te krijgen over de lancering op smashingdishes.nl. Er is een Nederlandse en een Engelstalige site. Verwacht een relaxt tempo (van koken én uploaden), simpele foto’s en doenlijke recepten voor mensen zonder en met fancy blenders. Het gebeurt allemaal middenin lockdown, maar we hebben besloten dat het stil liggen van het gewone leven een prima excuus is om verrijkt brood te perfectioneren in de verloren uurtjes. En zoals je kan zien is dat gelukt.

Ik verwacht de volgende nieuwsbrief nog veel meer spannende nieuwtjes te kunnen delen, waar we nu aan werken.

Liefs en tot in juni!
Aster

Hoi!

Jullie hebben lang niks van ons gehoord, omdat we de afgelopen tijd dicht zijn geweest en er geen evenementen waren om aan mee te doen. Zoals eerder in de nieuwsbrief stond, heeft corona nogal een impact gehad op ons leven hier. Zoals het er nu voor staat zal 2021 niet anders worden. Wat we wel gedaan hebben is onze eigen Wonderbags gemaakt (met kapok in plaats van niet-recycleerbaar plastic).

We hebben veel zuurkool gemaakt, eindeloos recepten getest, chocolade-tempereer-skills geperfectioneerd en andere mensen geholpen met hun zuurdesem-corona-hobby. Er was ook een vrij grote hoeveelheid kaas, voor eigen gebruik. We hebben ook wat cakes gebakken voor mensen die het konden gebruiken, via via een bekende bij het UMC, zulke dingen.

Het weggeven van taart is voornamelijk omdat onze voorraad ingemaakte appels en peren in het komende jaar een x op moet, en dat gaat hem niet worden nu we dicht zijn voor de verkoop. We hebben ook een BERG kleine gebaksdoosjes over. Daarom hebben we vanaf 11 januari de volgende deal (en stuur hem vooral naar iedereen die je kent, deel hem op je sociale media die wij allemaal niet hebben, etc): €5 voor 2 kleine appel- of perencakes (15×15 cm). 1 om weg te geven en 1 om zelf te houden? Laat het ook weten als je een initiatief of persoon die krap zit wil nomineren, want wij zien vooral graag dat de appels en peren goed terecht komen. De rijkdom die we hebben (bergen ingemaakt fruit) delen we graag in moeilijke tijden. Oja, die €5 is genoeg om het meel en andere niet-fruit-ingrediëntenkosten te dekken, en een klein beetje meer. Zo kunnen we voor iedere €10 euro die we verkopen ook 2 kleine cakes weggeven aan iemand die krap zit. Dat doen we nu ook al, maar de hoeveelheid meel die we zelf aan het kopen waren om door te geven werd een beetje absurd.

Tot zover onze afgelopen lockdowns. Verwacht voortaan iedere 3 maanden op de 15e een nieuwsbrief. Sinds februari van dit jaar werk ik hard aan een tweetalig online receptenplatform (met hulplijn, zo van “waarom is mijn vegan cake/zuurdesembrood/cashewkaas een absoluut drama en hoe kan ik hem nog redden”). Dat begon heel voorspoedig, toen kwam corona en kreeg het opvangen van het werk van de 6 missende medewerkers voorrang, en nu gaat het weer even heel voorspoedig. Dus geen beloftes of mogelijke data, wel de mededeling dat de vaart er hier de afgelopen weken goed in zat.

Alvast fijne feestdagen en tot over 3 maanden!

Aster

Hey!

Jullie hebben de afgelopen tijd nog minder updates dan normaal van ons gehad, omdat het even aanpoten was om met 2 in plaats van 8 mensen fysiek met Anemoon te werken. Het blijft heel gek om geen bestellingen meer te doen, maar ook 4 maanden later gaat dagbesteding voor Anemoon nog gewoon door. We zijn en blijven extra voorzichtig/geïsoleerd in verband met haar gezondheid, maar we zijn nog altijd heel dankbaar dat Anemoon in tegenstelling tot zo veel anderen niet geïnstitutionaliseerd is, en dus gewoon contact heeft met haar huisgenoten en familie. Dat is voor ons namelijk ook heel fijn.

Achter de schermen werken we nu een paar weken aan een revamp (en dat mag ook wel na alweer 5 jaar Zus&Zo). Marienel werkt aan een plan om de IRL activiteiten een andere vorm te geven, waarbij we meer focussen op een verschil maken met de ingemaakt voorraad en nog in te maken overschotten. Ik werk aan een online receptencursus met een soortgelijk doel. Daarover in september meer. En dan ook een gerevampte site met aangepaste informatie!

Dit is onze laatste update voor de vakantie. Vanmiddag hebben we een (online) pizza party met het hele bedrijf. Daarna kruip ik 4 weken achter de naaimachine terwijl Marienel een Engels cursus volgt ter voorbereiding van het nieuwe studiejaar. Anemoon krijgt, zoals altijd in het weekend en in de vakantie, elke dag ontbijt op bed en we gaan wat in en om het huis klussen. En dan eind augustus gaan we weer hard aan de slag om in september fris van start te kunnen. We hopen dat mensen verstandig blijven, zodat we in september veilig kunnen beginnen met koken. Want zoals de situatie vorige week was kon dat, maar het lijkt weer snel de verkeerde kant op te gaan en dat is nog voordat de vakantie goed en wel is begonnen. Het zou fijn zijn als Anemoon weer wat collega’s kon zien en wij daardoor wat meer ondersteuning zouden hebben, maar het hangt nogal af van hoe veel mensen op vakantie ‘moeten’ of dat er ook in gaat zitten.

Groetjes van Zus&Zo,
Aster

Zus&Zo draait nu ruim 3 1/2 week op minimale bezetting. Of beter gezegd: Zus&Zo is bijna 4 weken dicht en ondertussen helpt Anemoon met het koken van de lunch en we proberen digitaal contact te houden. Portal 2 is nog niet gespeeld, maar het staat op de planning. We hebben fietsrollers besteld om thuis met Anemoons aangepaste fiets te kunnen rijden. Het is buiten gewoon niet zo veilig, want als ik ’s ochtends naar mijn (essentiële) werk fiets, en ’s avonds weer terugfiets, dan lijkt het soms wel gewoon vakantie met alle hardlopers zo dicht op elkaar. En aangezien ik die mensen niet binnen kan houden, houden wij onszelf even extra binnen.

Wat deze crisis ons ook leert, is dat Zus&Zo een duurzaam project is. Het is niet ideaal om alleen met mensen te kunnen videobellen, het is afschuwelijk om voor niemand te kunnen bakken, maar het is ook met zijn vieren gewoon te doen. Anemoon heeft genoeg bezigheden en uitdaging in haar dag, al werd het vrij snel duidelijk dat ze net als wij haar dagelijkse sociale contacten mist. Maar ook zonder medewerkers en klanten gaan we door en kunnen Marienel en ik het gat van de weggevallen medewerkers opvangen. We gaan op afstand koken met kinderen uit de buurt en Anemoons wereld staat, in tegenstelling tot bij veel mensen in een instelling die geen bezoek mogen ontvangen, niet volledig op zijn kop. Daar waar de kleinschaligheid van Zus&Zo in andere tijden wel eens een nadeel is, betekent dat nu dat deze gedwongen quarantaine-krimp ons niet al te zwaar valt. Het is te doen. We zijn niet zo afhankelijk van inkomsten dat er hierna geen Zus&Zo meer is. Hierna is er gewoon Zus&Zo met meer recepten dan ooit daarvoor.

Ondanks Anemoons ijzersterke immuunsysteem, maken we ons ook wel zorgen over haar en mensen met een fysieke en/of intellectuele beperking in het algemeen. En wij zijn niet de enige die ons zorgen maken. Het artikel People with disabilities worry they won’t get treatment van The Atlantic was erg verhelderend. Aan de ene kant voel ik me gezegend met het Nederlandse zorgstelsel. Aan de andere kant hoor ik ook hier geluiden zoals in dit artikel, en zijn kwetsbare groepen een veel breder socio-economisch begrip dan alleen mensen met een verminderd immuunsysteem. Dit is minder “always look on the bright side” dan je van Zus&Zo gewend bent, maar het voelde belangrijk om niet blind te focussen op de positieve inzichten die deze tijd ons brengt. Want het is ook gewoon raar en eng en vervelend, zelfs als we heel blij zijn dat de walvissen en de vogels ineens een stuk gelukkiger zijn en dat de luchtkwaliteit beter is.

Mocht je de hele quarantaine-corona-nieuws-lawine echt helemaal zat zijn en mij het gebrek aan gebak-nieuws verwijten, dan is er bovenstaande fenomenale vis met reddingsvest om het goed te maken. Die maakte mijn dag helemaal goed toen ik hem tegen kwam. Verder neem ik weer contact met jullie op als we open kunnen. De webshop is tot nader order gesloten, en nu zo ingesteld dat je dat daar kan lezen (en dat heel het wordpress-woocommerce-betalings-systeem soepel loopt als we weer open kunnen). Hou je taai en laat het weten als wij op afstand van enig nut kunnen zijn!

Liefs en sterkte,
Aster

Hey!

Inmiddels hebben jullie van iedereen die je ooit je emailadres hebt gegeven een COVID-19 update gehad. Zus&Zo is uiteraard ook dicht, alle medewerkers blijven thuis en we videochatten. We hebben het idee dat Anemoon het een soort relaxte vakantie met extra entertainment vindt. Ze moet erg lachen van het digitale contact.

Ondertussen amuseren we onszelf met het uitproberen van nieuwe recepten (geen gehamster door ons, we hadden al 22 kilo cashews) en het kijken van goeie en slappe tv. We overwegen om met Anemoon Twitch te gaan doen omdat we wat games willen uitproberen. Als dit allemaal voorbij is en we weer open kunnen, dan horen jullie van ons. We kunnen dan meteen verder met een grote kaasvoorraad, want laat ik die nu net voor dit alles begon in de rijp hebben gelegd.

Er is niet zo veel te zeggen behalve: was je handen, zorg goed voor elkaar, hamster geen wc papier en dit is de tijd voor het bakken van alle koekjes, het afmaken van de laatste klusjes en opstarten van nieuwe moestuintjes op tenminste 1 1/2 meter afstand van buur-moestuintjes.

Liefs en sterkte!
Aster

Hey!

Deze x een beetje een samenraapsel van onderwerpen in de nieuwsbrief. Er is nog steeds geen nieuwe voorraad kaas in de webshop, want de leverancier van de schimmels kon de vraag ook niet bijbenen. Kennelijk is iedereen ineens into de vegan schimmel. De laatste culturen heb ik vanochtend eindelijk kunnen bestellen en onze webshop wordt zo snel mogelijk bijgewerkt. Eerst de kruidenkazen, dan de camembert. Trouwens: je kan ook altijd kaas bestellen door even een berichtje te sturen, maar dan is het een kwestie van rekening houden met 1-6 weken wachttijd. Verder was onze eerste poging tot croissants met zelfgemaakte boter deze week een succes, dus zoals altijd ontwikkelen de dingen bij Zus&Zo zich langzaam maar gestaag.

Zus&Zo had de afgelopen week ook een kleine tragedie, toen ons jongste familielid Bobbie haar oogje eruit moest omdat er een vlek op zat. Ze is inmiddels weer helemaal ok en lijkt meer last te hebben van de beschermende kraag dan van het missende oog. Deze nieuwsbrief wordt een nieuwsbrief over de dingen waar we als Zus&Zo nog hulp bij kunnen gebruiken, maar los daarvan is het een privilege om te werken op een plek waar alle ruimte is om af en toe te checken of de gewonde kat nog een beetje vrolijk is. En waar mensen zoals Anemoon altijd klaar staan om haar extra knuffels te geven.

Ok, de serieuze dingen. Ik ben geïnspireerd om iets eerlijker te worden over het werk dat Zus&Zo doet en de kant die we op willen. Want iedere anderhalve maand stuur ik jullie weer een vrolijke nieuwsbrief over de kleine stappen die we zetten of de grote ontwikkelingen die Anemoon doormaakt, alsof we een heel leuk, hip, kleinschalig vegan cateringbedrijfje zijn. En dat zijn we ook, maar we zijn in de eerste plaats een totaal niet winstgevend sociaal experiment dat ontstaan is uit onze weigering om Anemoon te laten marginaliseren en segregeren. En het is goed om ook open te zijn over dingen waar we tegenaan lopen en waar nodig hulp te vragen. Ook omdat er gewoon geen energie is om álles te doen en omdat we in sommige dingen minder goed zijn (wel: croissants, niet: marketing).

Op dit moment lopen we tegen twee dingen aan die met elkaar samenhangen. Omdat Anemoon het afgelopen jaar echt als een raket is gegaan, kunnen we meer klanten gebruiken. Want de klantenkring is gegroeid, maar Anemoon is sneller gegroeid. Bovendien zouden de extra inkomsten al snel meer mensen die met Anemoon in de keuken kunnen werken betekenen, en dat vindt Anemoon een feestje! Om daar te komen moeten we ook bekender worden. 2020 is volgens het NRC het jaar van de notenkaas en iedereen doet ineens aan vegan, dus de omgeving is er naar. Maar ik merk dat we slecht zijn met social media, dat ik er zelf zo mijn bezwaren tegen heb, en dat er naast de zorg voor Anemoon niet genoeg uren in de dag zitten om dat ook op te zetten. Kortom, wij zijn op zoek naar mensen die kunnen helpen. Wat we als altijd in de aanbieding hebben is eten. Heel veel eten. Kaas tot je geen kaas meer kan zien en daarnaast ook alle kennis over eten. Bovendien zijn we een vrij uniek initiatief waar voor heel veel mensen een heleboel te leren is over ethisch sociaal ondernemen. Dus weten jullie de juiste opleiding die ons kan helpen? De juiste persoon? Is er een plek waar deze vraag thuishoort? Ben jij die briljante influencer die iets kan maken van mijn eindeloze croissant-foto’s? Ken jij iemand?

Volgende x iets korters met heel veel kaas!

Liefs,
Aster

Hey!

Sinds de laatste nieuwsbrief is er veel gebeurd. Omdat we ook een paar e-nor-me bestellingen hadden, gaan we nu even twee weken rustig aan doen, en dan weer met hernieuwde moed verder. We hebben nog een paar bestellingen voor tijdens de feestdagen, dus we zijn niet officieel dicht, maar Anemoon heeft even een aantal weekjes vrij van keukenwerk. We overwegen om volgende jaren ook zo open te blijven in de winter, en dan in de zomer de volle vier weken helemaal dicht te gaan.

We hebben de afgelopen tijd veel nieuwe recepten getest, waaronder carrot cake. Het is dezelfde oude vertrouwde Zus&Zo carrot cake met kaneel en gember en kokos en walnoot en rozijnen, maar met een veel luchtigere en minder kruimelige textuur en veeeeeel betere topping. Niks geen waterig glazuur met dubieus uiterlijk, maar een romige citroen-frosting met grote kokosvlokken. De carrot cake was één van onze eerste taarten/recepten, dus het is heel leuk om terug te komen bij een echte klassieker, maar nu met de (bak)ervaring van de afgelopen 5-10 jaar. Ik moet me inhouden om hem niet nog een keer voor onszelf te bakken, en dat is na het eten van vijf testcakes in anderhalve week.

Jos (onze vader en laten we zeggen stille partner van Zus&Zo) en ik zijn bezig geweest met nieuwe fermentatie-experimenten. Het doel daarvan is om die kennis uiteindelijk te delen. Ik mis soms zelf toegankelijke heldere informatie, terwijl het hele proces niet ingewikkeld hoeft te zijn en het resultaat altijd de moeite waard is. We hebben bovendien een nieuwe stevige eet-/werktafel, en een nieuwe geruisloze dehydrator (de oude is nu exclusief voor het ’s nachts luidruchtig drogen en rijpen van kaas). Er is daarmee van alles te updaten over de kaas, maar dat doe ik de volgende keer, met foto’s, als er weer een voorraad ligt. In het nieuwe jaar wachten er nog veel andere keukenexperimenten en verbouwingsklusjes (zoals de fietskar), maar dit is een goed begin. En nu is het echt tijd voor wat meer rust in de tent en het voorbereiden van kaaskroketjes voor onze oudejaarsavond.

Om jullie ook zonder kroketjes vrolijk het nieuwe jaar in te sturen, voeg ik hierbij een pareltje uit de Zus&Zo archieven toe. Bij het organiseren en inscannen van familiefoto’s kwam ik onderstaande tegen: fotografisch bewijs van ons allereerste begin, in dezelfde keuken waar we nog iedere dag werken. Aan onze kleding en de bril van Anemoon te zien zijn we hier 3 en 5. Ik herinner me niet anders dan dat de keuken was waar het allemaal gebeurde. Ik ben ook heel dankbaar voor de komst van een fatsoenlijke vaatwasser.

Heel veel liefs & fijne feestdagen gewenst van Zus&Zo!

x
Aster

Darlings!

De nieuwsbrief over het begin van het nieuwe Zus&Zo seizoen is er nog niet uit of het is alweer tijd voor de aanloop naar de winterstop. Ik geef de schuld voor de late update aan de verwachte drukte van Marienels studie en de onverwachte drukte van extra werk dat ik erbij kreeg. Anemoon gaat ondertussen als een trein, met twee nieuwe mensen die alletwee hogelijk gewaardeerd worden.

Onze zakelijke gedachtes van de afgelopen maanden leidden tot nieuwe gedachtes over wat groei precies is, voor wie wij precies koken (naast Anemoon uiteraard) en welke maatschappelijke bijdrage we willen leveren. Ik merk dat ik zelf veel vragen heb over de plotselinge hipheid en pretentie rondom veganisme, terwijl goed eten het omgekeerde van pretentieus zou moeten zijn. Marienel en Sara hadden plannen over het beschikbaar stellen van de keuken voor mensen die mee willen werken (of zelf geen ijsmachine hebben). Vanavond hebben we een bedrijfs-/stichtingsvergadering, dus ik ben benieuwd waar we terecht komen!

Ik had jullie de vorige nieuwsbrief een update beloofd over de cashews. Via via kreeg ik Yespers als tip, dus toen ben ik gaan mailen. Dat werd een heel zinvol en gezellig contact, en wij werken ons nu door de eerste 22,5 kilo noten heen. Het nadeel is dat de noten niet bio zijn, het voordeel is dat ik meer weet over waar ze vandaag komen dan bij de Nieuwe Band, waardoor het geheel transparanter is. Bovendien kan ik er daadwerkelijk LWP (long white pieces) bestellen. Dat is een lang verhaal, maar hele noten zijn arbeidsintensiever (en daarmee duurder) om te produceren, terwijl hele noten niks toevoegen aan een recept waarbij alles door de foodprocessor gemalen gaat worden. Met kleinere stukjes dan LWPs wilde kwaliteit nog wel eens minder zijn, wat te merken was aan de smaak van de kaas. Dat is op zich logisch, want het product is feitelijk cashews, water, zout en cultuur. Kortom, LWPs zijn de beste optie, en de kaas die ik tot nu toe van deze noten heb gemaakt is uitstekend.

En als we het dan toch hebben over cashews: ik begin deze week met een hele nieuwe serie kaas. Een aantal helemaal nieuwe recepten omdat ik ook graag kaas voor tosti’s zelf zou leren maken, wat nieuwe schimmel-experimenten, een poging tot gedroogde parmezaan/oude kaas en kijken wat er gebeurt als ik de overgebleven bonen van sojamelk met cultuur behandel. Het lijkt me namelijk sowieso goede ricotta, maar misschien kan er veel meer mee.

Tot de volgende! Zoals altijd: als ik minder tijd heb voor nieuwsbrief-updates, dan gebeurt er meer op de werkvloer.

Groetjes,
Aster